Begin september treft vader Ruud voorbereidingen om op vakantie te gaan. Dat betekent dat er voor Sebas drukke dagen aankomen. Ze vormen vandaag de dag echt een team. Juist doordat ze op sommige punten verschillend zijn, vullen ze elkaar goed aan. “Ik heb bijvoorbeeld op de kraan gezeten en tegelijkertijd de planning proberen te doen”, geeft Sebas als voorbeeld. Zo deed vader Ruud het altijd. “Voor mij werkte dat alleen niet”, zegt junior. “Het bellen, de agenda invullen en het werken op de kraan was te veel tegelijkertijd. Ik heb dat een jaar gedaan, maar toen kwamen er nieuwe machinisten bij en heb ik besloten dat niet meer te doen. Ik maakte de keus om de planning op kantoor te gaan doen”, legt hij uit. “’Ik ga het niet zo doen als u het deed’, zei Sebas tegen mij”, vertelt Ruud. “En dat is prima.”

De plagerijtjes helpen de werkrelatie en privérelatie goed te houden

Ze respecteren elkaar en de manier waarop ze werken. Daarnaast gaat bij Firma Konijn ook gewoon heel vaak de telefoon. “Dat hoort erbij als je zowel grote als kleine klussen aanpakt. Ik heb een keer 200 telefoontjes op een dag gehad”, zegt Sebas. Daar haakt vader Ruud dan toch graag op in. “Ik heb wel een keer 250 telefoontjes op een dag gehad”, zegt hij. De plagerijtjes helpen de werk- en privérelatie goed te houden.

Verhuizen

Zo ging het ook met de verhuizing. “Sinds een jaar of zes, zeven werkt Sebas mee op het bedrijf. Van al onze drie kinderen toonde hij altijd al de meeste interesse in het bedrijf”, zegt Ruud. De twee zussen van Sebas hadden geen interesse in het bedrijf. Ze gunnen het hem. “Wel stimuleerden we hem om eerst buiten het bedrijf te gaan werken.”

“Dat heb ik gedaan”, zegt Sebas. “Ik heb in Nieuw-Zeeland en Australië gewerkt en daarna bij Tata Steel. Daar kwam ik terecht via school, het Soma Collega. Voor de opleiding moest ik een groot aantal uren op de kraan werken. Dat kon thuis niet, maar bij Tata Steel wel. Daar hielp ik met grondverzetmachines mee om grote schepen te lossen. Die machines stelden we tijdens het werk zwaar op de proef. Vaak waren ze na een jaar alweer aan vervanging toe. Ik leerde daar wat discipline is. We werkten in ploegen en het werk ging 24/7 door. Het was een leuke tijd”, aldus Sebas over zijn loopbaan bij Tata Steel.

Na een aantal jaren werken bij dat bedrijf ging hij thuis aan het werk. Een paar jaar geleden besloten ze het proces van de bedrijfsovername op te starten. “Ondertussen had Sebas ook een relatie gekregen met Chantal”, vertelt Ruud. “Die helpt een aantal uren per week mee op kantoor. Samen zaten ze me wel eens te pesten door bijvoorbeeld te zeggen: ‘Wanneer ga je weg?’ Goedbedoelde plagerijtjes, waar ik om kan lachen. Tegelijkertijd zette het me aan het nadenken, want hoe lang blijf je zitten? Ik sprak er met mijn vrouw over en ook met Sebas. Toen besloten mijn vrouw en ik toch maar eens een huis te gaan bezichtigen. Dat was net in die gekke tijd dat de huizen al verkocht waren voor je kon gaan kijken. Toch kregen we iets later een tip over een huis dat te koop kwam te staan. Wij konden alvast gaan kijken. We besloten een bod uit te brengen en toen hadden we een huis.”

“Het huis staat aan de rand van het dorp, dus je kunt er nog steeds over de akkers uitkijken”, zegt Sebas, die blij is dat zijn vader zo’n mooi plekje kon vinden. “Ja, we hebben nog steeds hetzelfde uitzicht als we hier op het bedrijf hadden”, vertelt Ruud. “Het is er alleen veel stiller. Op het platteland gebeurt altijd wat. Voor mij was dit denk ik de grootste stap in het overnameproces. Op het bedrijf was ik er altijd voor de klanten. Ze wisten mij ook te vinden, zelfs in het weekend. Nu lopen werk en privé niet meer door elkaar heen. Ook mijn vrouw zag er tegenop, maar sinds de verhuizing ziet ze alleen nog de voordelen.”

Zaken goed regelen

Eigenlijk was dit het moment waarop het balletje echt begon te rollen. “Ik wilde alles goed regelen, ook voor mijn andere kinderen”, legt Ruud uit. “Ik wil geen mot achteraf. Daarom zijn we meteen op zoek gegaan naar een goede accountant die ons hierin kon begeleiden. Via een tip van iemand anders vonden we die. Het is belangrijk dat je de persoon die je hierin begeleidt vertrouwt. Het proces is te complex om het zelf te doen.”

Vragen die ze stelden waren: hoe gaan we het doen en wanneer zijn we klaar? Die laatste vond Ruud heel belangrijk. “Sebas moet gaan sparen. Dat kan alleen door zoveel mogelijk geld in het bedrijf te houden. Hij heeft er daarbij voordeel van om zo snel mogelijk een zo groot mogelijk aandeel in het bedrijf te krijgen. Hou ik zelf een groot aandeel in het bedrijf, dan heeft hij straks steeds meer geld nodig om mij uit te kopen.”

De volgende stap die dus wordt gezet, is dat Sebas een financieel belang in het bedrijf neemt. “Eerst het roerend goed, want dat is denk ik voor mij de meest spannende stap in het proces”, zegt Sebas. Het komt nu goed uit dat hij zijn huis met overwaarde kon verkopen, waardoor hij al een soort startkapitaal heeft. Toch blijft het door de groeiende waarde van het bedrijf een spannende puzzel. “Hier in de buurt zie ik dat jonge overnemers van de groeiende bollenbedrijven daardoor afhaken”, vertelt Ruud. “Bedrijven zijn te groot en te duur geworden, waardoor de overnemer veel risico op zich neemt.”

“Apart”, zo noemt Sebas het dat de overname echt is begonnen. “Je ziet het al jaren aankomen en weet dat je het gaat overnemen, en dan begint het”, zegt hij. Hij heeft nog wel een tip. “Kijk uit dat niet te veel wordt”, geeft hij anderen mee. Zelf trapte hij ook op de rem rondom de verhuizing. “De geboorte van mijn dochter, de verhuizing, het bedrijf… Ik moest echt even rustiger aan doen. Dat kon gelukkig.”

Bedrijfsopvolgingsregeling

Om het financieel te redden, maken ze dankbaar gebruik van de bedrijfsopvolgingsregeling (BOR). “Die moeten we als Nederland koesteren”, stelt Ruud. “Het bedrijfsleven en eigen ondernemers vormen een belangrijke pijler van onze samenleving”, legt hij uit. Zelfs met behulp van deze regeling en een goede accountant lukt de overname alleen door Sebas ook wat te gunnen. “Je moet dingen weggeven, anders kan het niet”, weet Ruud.

Hou ik zelf een groot aandeel in het bedrijf, dan heeft hij straks steeds meer geld nodig om mij uit te kopen

Daarnaast zeggen Sebas en Ruud dat een bedrijfsovername alleen slaagt door op tijd te beginnen en te zorgen voor een leuke tijd op het bedrijf. “Ons streven is om over ongeveer twaalfenhalf jaar de overname klaar te hebben. Mocht het nodig zijn, dan passen we het weer aan, maar daar werken we nu naartoe”, zegt Ruud. Blijven praten vormt voor de mannen geen uitdaging. Dat zit goed. “En als het nodig is, springen we zo allebei op om samen het werk te gaan doen”, zegt hij. Ondertussen zit wellicht de volgende generatie van dit familiebedrijf alweer op de looptrekker.